Daripada ‘Abdullah bin ‘Umar radhiallahu ‘anhuma berkata:
saya telah mendengar Rasulullah Sallallahu ‘Alaihi Wasallam bersabda,
mafhumnya:
“Ada tiga orang daripada kalangan umat sebelum
kamu telah keluar (bermusafir). (Mereka berjalan dan berjalan sehingga waktu telah malam) maka untuk bermalam mereka
telah masuk ke dalam sebuah gua.
Semasa bermalam di situ, satu batu besar dari
bukit telah jatuh lalu menutup pintu gua tersebut.
Mereka berkata bahawa perkara yang boleh menyelamatkan
kita daripada batu besar ini hanyalah berdoa kepada ALLAH TA’ALA dengan
perantaraan amalan-amalan kita yang soleh.
(Lantaran itu setiap orang daripada mereka telah berdoa dengan
perantaraan amalan soleh masing-masing.)
Salah seorang daripada mereka berkata: “Ya
ALLAH, (Engkau tahu bahawa) kedua-dua ibu bapa saya tersangat tua. Saya mesti memberi minum susu kepada mereka
berdua dahulu sebelum ahli keluarga saya dan hamba sahaya saya.
Pada suatu hari saya telah keluar pergi jauh
kerana mencari sesuatu. Apabila saya pulang kedua-dua mereka telah pun tidur. Walaupun demikian saya memerah susu waktu
petang untuk mereka (dan membawa mangkuk yang berisi susu kepada mereka) dan saya
mendapati kedua-dua mereka (pada masa itu pun) masih tidur. Saya tidak sampai hati untuk membangunkan
mereka dan saya juga tidak tergamak untuk memberi minum kepada ahli keluarga
dan hamba-hamba sahaya sebelum mereka.
Saya telah memegang mangkuk susu sambil berdiri
hampir dengan kepala mereka menunggu mereka bangun. Sehinggalah terbit fajar barulah mereka
bangun (dan saya pun memberi susu kepada mereka). Pada masa itu barulah mereka minum susu waktu
petang mereka.
Ya
ALLAH, sekiranya saya melakukan amalan ini semata-mata untuk mendapatkan
keredhaan-Mu, maka selamatkanlah kami daripada musibah yang menimpa kami akibat
batu besar ini.”
Hasil daripada doa itu, batu besar tersebut
telah berganjak sedikit namun mereka masih belum dapat keluar.”
Nabi Sallallahu ‘Alaihi Wasallam bersabda lagi:
“Orang kedua pula berdoa: “Ya ALLAH, saya mempunyai seorang sepupu perempuan
yang sangat saya sukai.
Pada suatu ketika, saya telah mencuba untuk
melepaskan tuntutan nafsu saya dengannya tetapi dia tidak bersedia sehinggalah pada
suatu masa keadaan kemarau yang bersangatan telah memaksanya datang kepada
saya.
Saya
telah memberi kepadanya seratus dua puluh dinar dengan syarat dia bertemu saya
secara sembunyi dan dia telah bersedia.
Apabila saya dapat menguasainya (dan hampir
saya menunaikan tuntutan syahwat saya dengannya) dia berkata: “Tidak halal bagi
kamu memecahkan mohor tanpa haknya (menodai).”
(Mendengarkan kata-kata itu) saya tidak jadi menyempurnakan niat saya
yang buruk dan saya telah menjauhkan diri daripadanya sedangkan dia ialah orang
yang paling saya sukai dan saya juga telah meninggalkan dinar-dinar yang telah
saya berikan kepadanya.
Ya
ALLAH, sekiranya saya lakukan perkara ini kerana keredhaan-Mu, maka jauhkanlah
musibah yang sedang kami alami ini.”
Lantaran itu batu besar tersebut telah berganjak
lagi namun mereka masih belum dapat keluar.”
Baginda Sallallahu ‘Alaihi Wasallam bersabda lagi bahawa
orang ketiga pula berdoa:
“Ya ALLAH, saya telah mengupah beberapa orang
kuli dan saya membayar upah mereka kecuali seorang.
Dia telah pergi tanpa mengambil upahya. Saya telah laburkan upahnya itu dalam
perniagaan sehingga hartanya itu bertambah banyak.
Setelah beberapa lama dia datang dan berkata:
“Wahai hamba ALLAH, bayarlah upah saya.”
Saya menjawab bahawa ini semua, unta, lembu,
kambing dan hamba sahaya ialah upah kamu.”
Dia berkata: “Wahai hamba ALLAH, janganlah
bergurau.”
Saya berkata:
“Saya tidak bergurau (saya memberitahu yang sebenar) lalu (selepas
penerangan saya) dia telah mengambil semua harta tanpa meninggalkan sedikit
pun.
Ya ALLAH, sekiranya saya lakukan ini
semata-mata untuk mendapat keredhaan-Mu, maka jauhkanlah musibah yang sedang
kami alami ini.”
Lalu batu besar itu berganjak lagi dan mereka
semua telah dapat keluar.” (Bukhari)
Hari Juma’at
19 Dzulhijjah 1439 Hijriyah
31 Ogos 2018
No comments:
Post a Comment